Yfirmaður bandaríska herráðsins, Joseph Dunford, mælir með svæðisbundnu "loftferðabanni" yfir Sýrlandi, að kyrrsetja sýrlenskar og rússneskar flugvélar: “I do agree that Syrian regime aircraft and Russian aircraft should be grounded.” Og Kerry segir: "We must move forward to try to immediately ground all aircraft flying in those key areas..." Hverjir eru "we" sem eiga að framfylgja því? Jú Bandaríkin og bandamenn þeirra, enda tekur Dunford fram: “I would not agree that coalition aircraft ought to be grounded.” Fordæmin um "loftferðabann" eru ófögur. Bandaríkin, Bretar og Frakkar settu loftferðabann á Írak 1991 - sem var meginforsenda fyrir árangursríku árásarstríði gegn landinu - og héldu því svo til streitu allt fram að seinna Íraksstríði. Öryggisráðið setti á loftferðabann yfir Bosníu-Herzegóvínu 1993-95 gegn Bosníuserbum og flugher Serbíu. Því var framfylgt af NATO. NATO setti loftferðabann yfir Kosovo 1999 til að geta gert loftárásir á her Serba og síðan fullt stríð úr lofti gegn Serbíu. Meirihluti Öryggisráðsins samþykkti ályktun nr. 1973 um loftferðabann yfir Líbíu, sem NATO framfylgdi með fullu stríði úr lofti sem sprengdi Líbíu í tætlur. Dunford gerir sér grein fyrir að loftferðabann yfir Sýrlandi er alvörumál: “Right now… for us to control all of the airspace in Syria would require us to go to war against Syria and Russia.” Segir hann, án þess að flökra né ropa. Hvað þarf stríð Vestursins gegn Sýrlandi að ganga langt áður en t.d. SHA sjá ástæðu til að hreyfa legg eða lið?
Sölvi Jónsson SHA eru allt of lin samtök rétt eins og Rússar. Þeir samþykktu að draga sig að mestu út úr Sýrlandi þegar þeir áttu nánast bara eftir að greiða uppreisnaröflunum náðarhöggið. Ég veit ekki hvað þeir voru að spá. Þeir eru alltof dipló.
Halldor Carlsson SHA eru takmörkuð, eins og Kata (sem við viljum samt sem næsta forsætisráðherra): skilja hvað við erum að tala um, en þora að viðurkenna sirka helminginn.
hinir eru ekki hætishót betri, rússadindlarnir (Chossoudovsky td), bakka alltupp sem rússar gera, td gagnvart smáþjóðum. öh. same shit, take yr pick..
hinir eru ekki hætishót betri, rússadindlarnir (Chossoudovsky td), bakka alltupp sem rússar gera, td gagnvart smáþjóðum. öh. same shit, take yr pick..
Stefán Pálsson Þegar kemur að Sýrlandsstríðinu er innan okkar raða mikill munur á skilningi á eðli stríðsins, eins og ítrekað hefur komið fram hér í þessum spjallhópi. Opinbera línan í vestrænum fjölmiðlum er sú að í Sýrlandi sé í grunninn um að ræða uppreisn drifna áfram af almenningi gegn svæsinni einræðisstjórn. Þá uppreisn megi styðja, en þurfi bara að passa sig á að efla ekki um of í leiðinni vondu, vondu öfgamennina sem vilji nýta sér ástandið og að það sé bara tæknilegt úrlausnarefni að ná að drepa þá og Assad í einu. Þessi túlkun er að mínu mati einfeldningsleg þvæla og uppspuni.
Á móti vilja margir trúa því að stríðið sé í grunninn einhvers konar þjóðfrelsisbarátta þar sem lögleg stjórnvöld, studd af drjúgum meirihluta landsmanna, eigi einkum í höggi við erlent leiguþý og málaliða sem erlend ríki styðji í stríðinu. Og að jafnvel skorti ekki nema herslumuninn upp á að Sýrlandsstjórn geti unnið þetta stríð með góðri aðstoð Rússa. Sjálfum finnst mér þessi túlkun viðlíka fjarstæðukennd og sú fyrri.
Þetta er borgarastríð af andstyggilegustu gerðinni og minnir helst á Líbanon í byrjun níunda áratugarins. Mér finnst blasa við, sem hvorugur hópurinn sem ég nefndi hér að framan vill viðurkenna, að stór hluti Sýrlendinga styður hvora fylkinguna um sig (þótt flestir þrái líklega bara frið öðru fremur). Assad-stjórnin er of sterk til að falla (nema þá mögulega að stórfelldar vestrænar árásir komi til, eins og haukarnir í Washington hafa gælt við lengi) en hún er líka of veik til að brjóta andstæðingana á bak aftur. Þess vegna er Aleppo dæmt til að vera þrátefli á sama hátt og Beirút fyrir 30 árum. Önnur fylkingin getur sprengt sprengjur í hinum borgarhlutanum og drepið fólk, en getur ekki náð völdum.
Það er langt síðan ég sannfærðist um að Sýrlandsstríðið væri ekki hægt að leysa með vopnavaldi. Raunar væri stríðið líklega nú þegar búið að brenna út ef ekki kæmi til sífelldur utanaðkomandi stuðningur við báða/alla stríðsaðila sem heldur stríðsvélinni gangandi. Það hljótum við sem samtök andstæðinga stríðs og hernaðar að fordæma - en SHA fer ekki að velja sér lið í borgarastyrjöld sem skiptist helst eftir etnískum, trúarlegum, sögulegum og ættbálkatengdum línum.
Á móti vilja margir trúa því að stríðið sé í grunninn einhvers konar þjóðfrelsisbarátta þar sem lögleg stjórnvöld, studd af drjúgum meirihluta landsmanna, eigi einkum í höggi við erlent leiguþý og málaliða sem erlend ríki styðji í stríðinu. Og að jafnvel skorti ekki nema herslumuninn upp á að Sýrlandsstjórn geti unnið þetta stríð með góðri aðstoð Rússa. Sjálfum finnst mér þessi túlkun viðlíka fjarstæðukennd og sú fyrri.
Þetta er borgarastríð af andstyggilegustu gerðinni og minnir helst á Líbanon í byrjun níunda áratugarins. Mér finnst blasa við, sem hvorugur hópurinn sem ég nefndi hér að framan vill viðurkenna, að stór hluti Sýrlendinga styður hvora fylkinguna um sig (þótt flestir þrái líklega bara frið öðru fremur). Assad-stjórnin er of sterk til að falla (nema þá mögulega að stórfelldar vestrænar árásir komi til, eins og haukarnir í Washington hafa gælt við lengi) en hún er líka of veik til að brjóta andstæðingana á bak aftur. Þess vegna er Aleppo dæmt til að vera þrátefli á sama hátt og Beirút fyrir 30 árum. Önnur fylkingin getur sprengt sprengjur í hinum borgarhlutanum og drepið fólk, en getur ekki náð völdum.
Það er langt síðan ég sannfærðist um að Sýrlandsstríðið væri ekki hægt að leysa með vopnavaldi. Raunar væri stríðið líklega nú þegar búið að brenna út ef ekki kæmi til sífelldur utanaðkomandi stuðningur við báða/alla stríðsaðila sem heldur stríðsvélinni gangandi. Það hljótum við sem samtök andstæðinga stríðs og hernaðar að fordæma - en SHA fer ekki að velja sér lið í borgarastyrjöld sem skiptist helst eftir etnískum, trúarlegum, sögulegum og ættbálkatengdum línum.
Sölvi Jónsson Það eru einfaldlega svo sterkar sannanir fyrir klausunni sem byrjar svona: „Á móti vilja margir trúa því...“ Hins vegar er eftirfarandi alveg rétt. Þetta er hins vegar óskhyggja. Við lifum ekki í svona heimi því miður. Heimurinn er stútfullur af vopnum og menn græða á því að selja þau og að þau séu notuð: „Raunar væri stríðið líklega nú þegar búið að brenna út ef ekki kæmi til sífelldur utanaðkomandi stuðningur við báða/alla stríðsaðila sem heldur stríðsvélinni gangandi.“
Þórarinn Hjartarson "SHA fer ekki að velja sér lið í borgarastyrjöld sem skiptist helst eftir etnískum, trúarlegum, sögulegum og ættbálkatengdum línum" segir Stefán eða "stríðum sem í grunninn eru drifin áfram af ættbálka- og þjóðarbrotaágreiningi". Samkvæmt því er ekki hægt að fordæma bara aðra fylkinguna. Ekki heldur hægt af því hvor fylking á sér erlenda stuningsaðila sem allir heyja/styðja jafn óréttlátt stríð. Þetta er gagnslaus afstaða til stríðs, og ekki heimsvaldaandstaða. VESTRÆNN STUÐNINGUR VIÐ ANDSTÖÐUÖFLIN (og stuðningur svæðisbundinna bandamanna Vesturlanda) hefur mjög skyndilega, á 5 árum, breytt einu friðsælasta og best lukkaða samfélagi Miðausturlanda í helvíti á jörð með hálfa þjóðina á flótta. Stuðningur Rússa við bandamann sinn, Sýrlandsstjórn, hefur að svo komnu hindrað bakmenn "uppreisnarinnar" að ná markmiði sínu, valdaskiptum. En það er fráleitt að samlíkja þeim stuðningi við staðgengilsstríð heimsvaldasinna. Ég líki afskiptum vestrænna heimsvaldasinna í Sýrlandi við afskipti heisvaldasinna í Víetnam á sínum tíma og afskipti Rússa eru í eðli sínu ekki alls ólík stuðningi Sovétmanna við N-Víetnam og þjóðfrelsisöflin.
Stefán Pálsson „Ég líki afskiptum vestrænna heimsvaldasinna í Sýrlandi við afskipti heisvaldasinna í Víetnam á sínum tíma...“ - Þessi setning held ég reyndar að kjarni ágætlega afstöðumuninn hjá okkur. Ýmsum hættir til að leita sífellt að Víetnamstríðum í samtíðinni og finna líkindi milli þjóðfrelsisbaráttunnar í Suðausturasíu á sjöunda og áttunda áratugnum og eðlisólíkra átaka í Miðausturlöndum samtímans.
Ágreiningur okkar nú er í raun sá sami og í tengslum við borgarastyrjöldina sem braust út í Írak 2003. Þá töldu sumir í okkar hreyfingu að unnt væri að finna þjóðfrelsisöflin í ringulreiðinni sem þar ríkti. Sjálfur sá ég þá borgarastyrjöld fyrst og fremst sem ömurlegt stríð trúarhópa. Sú túlkun held ég að hafi verið réttari.
Ágreiningur okkar nú er í raun sá sami og í tengslum við borgarastyrjöldina sem braust út í Írak 2003. Þá töldu sumir í okkar hreyfingu að unnt væri að finna þjóðfrelsisöflin í ringulreiðinni sem þar ríkti. Sjálfur sá ég þá borgarastyrjöld fyrst og fremst sem ömurlegt stríð trúarhópa. Sú túlkun held ég að hafi verið réttari.
Halldóra Jóhanna Hafsteinsdóttir Það þarf að stoppa vopnasölu. Og viðurkenna að USA og Bretland eru sek um stríðsglæpi og hryðjuverk. Já og segja okkur úr NATO.
Þórarinn Hjartarson Rétt Stefán. Samlíking mín við Víetnam kjarnar ágætlega ágreininginn. Íraksstríðið 2003 kallar þú "borgarastyrjöldina sem braust út í Írak 2003". Um Líbíu: Í færslu á Fésbók SHA 28. júní 2014 skrifaðir þú: „Það má verða sífellt fleirum ljóst að stríðið í Líbýu var ættbálkastríð þar sem vesturhéruðin og austurhéruðin tókust á í valdatogstreitu sem staðið hafði í áratugi." Og varðandi Sýrlandsstríðið telur þú "varhugavert að veðja á hesta í stríðum sem í grunninn eru drifin áfram af ættbálka- og þjóðarbrotaágreiningi." (fésbók SHA 7. febr 2016). Það er eiginlega alveg furðulegt að helsta sökudólgnum í öllum þessum stríðum, bandarískri og vestrænni heimsvaldastefnu er eiginlega sleppt út úr greiningu þinni, nema þá að hún hafi "flækt sér" í staðbundin stríð. Enda hefur SHA ekki staðið fyrir neinum mótmælaaðgerðum tengdum Líbíu og Sýrlandi, varla ályktað. Samlíkingin við Víetnam er upplýsandi. Líka kringum 1970 voru uppi ólík sjónarmið til helstu stríðsátaka þeirra ára. Það var annars vegar kjörorðið "Frið í Víetnam strax!" sem tók ekki afstöðu milli fylkinganna og svo kjörorð andheimvaldasinna, m.a. Víetnamnefndarinnar á Íslandi, sem hljóðaði: "Fullan stuðning við Þjóðfrelsisfylkinguna (FNL)!" Samstaða með baráttu Víetnama út um allan heim átti afgerandi þátt í sigrinum 1975.
Björgvin Rúnar Leifsson Íraksstríðið braust ekki út sem borgarastyrjöld, það var bein afleiðing af innrás Bandaríkjanna með stuðningi hinna staðföstu, þmt Íslands, því miður. Ættbálkastríðið í Líbýu er líka afleiðing heimsvaldastefnu vesturveldanna. Það má segja að 4. heimsstyrjöldin geisi núna á svæði frá Norður-Afríku til Pakistans að undirlagi heimsvaldastefnu hinna vestrænu ríkja. Það sorglegt að SHA treysti sér ekki til að taka afstöðu gegn heimsvaldastefnunni. Ég sé ekki betur en að kratisminn ráði þar ferðinni.
Þórarinn Hjartarson Af umræðunni hér að ofan má ljóst vera að íslenskir heimsvaldaandstæðingar þyrftu að mynda samtök um sín mál. Það þýðir ekki að SHA þjóni ekki gagnlegum tilgangi. Þau geta t.d. sem áður verið gagnlegur vettvangur mikilvægrar umræðu. En að óbreyttu blasir við að þaðan er ekki mikillar baráttu að vænta gegn heimsvaldastefnu og þar með gegn stríðshættunni.
Stefán Pálsson Eins og fram hefur komið áður í umræðum á þessum þræði greinir okkur ekki á um tilvist eða skaðleg áhrfi heimsvaldastefnunnar. Það eru ályktanirnar sem við drögum sem eru ólíkar. Ég nefndi að framan að tilhneigingin til fella stríð síðustu ára sífellt inn í narratív Víetnamsstríðsins leiði menn að mínu mati í ógöngur. Mér finnst við í raun vera að endurtaka nákvæmlega sömu umræðu og fyrir rúmum áratug þegar Írak leystist upp í blóðuga borgarastyrjöld vegna þess að Bandaríkin kipptu undan landinu grunnstoðunum. Í þeirri ringulreið taldi Þórarinn árið 2005 auðvelt að finna andspyrnuöflin sem væru sambærileg við stöðuna í Víetnam áratugum fyrr.
Í grein í Dagfara það ár kallaði hann eftir því að við, róttæklingar á Vesturlöndum, veittum þessum öflum stuðning í verki - þar með talinn hernaðarlegan. Getum við ekki verið sammála um að sú trú hafi verið óraunsæ og það sem Þórarinn vildi skilgreina sem þjóðfrelsislið árið 2005 hafi reynst sundurlausar sveitir héraðshöfðingja og trúaræsingamanna, sem hugsuðu fyrst og fremst um að bæta eigin hag og hefna fyrir gamlar misgjörðir? Annars sýnist mér að liðið sem átti að heita andheimsvaldasinnað þjóðfrelsislið árið 2005 sé núna í al-kaída ef ekki hreinlega í ISIS.
Í grein í Dagfara það ár kallaði hann eftir því að við, róttæklingar á Vesturlöndum, veittum þessum öflum stuðning í verki - þar með talinn hernaðarlegan. Getum við ekki verið sammála um að sú trú hafi verið óraunsæ og það sem Þórarinn vildi skilgreina sem þjóðfrelsislið árið 2005 hafi reynst sundurlausar sveitir héraðshöfðingja og trúaræsingamanna, sem hugsuðu fyrst og fremst um að bæta eigin hag og hefna fyrir gamlar misgjörðir? Annars sýnist mér að liðið sem átti að heita andheimsvaldasinnað þjóðfrelsislið árið 2005 sé núna í al-kaída ef ekki hreinlega í ISIS.
Jóhannes Ragnarsson ,,Við, róttæklingar á Vesturlöndum", hahahaha ... Þeir geta stundum verið óvart gamansamir undanrennublesarnir.
Bjarni Þórisson Getiði verið sammála um að það sé í besta falli vafasamt af vesturveldunum að taka afstöðu gegn löglegum viðurkenndum stjórnvöldum í löndum sem búa þó við stöðugleika og skora yfir meðallagi á mannréttindavog SÞ miðað við nágrannaríki og að í slíkum tilfellum sé jafnvel réttlætanlegt að styðja frekar stjórnvöld í að viðhalda stöðugleika?
Þórarinn Hjartarson Ríki sem ekki þóknast USA og Vestrinu eru máluð sem skrímsli og merkt við þau til "valdaskipta". "Valdaskiptaaðgerðirnar" eru pólitísk einangrun, viðskiptaþvinganir og hernaðarárásir, ýmist framkvæmdar af Vestrinu beint eða gegnum staðgengla. Fórnarlömbin snúast til varnar af misveikum mætti. Þá baráttu verða andheisvaldasinnar að styðja og afhjúpa valdaskiptaaðgerðirnar - líka þegar heimsvaldasinnum tekst að hagnýta einhverja veikleika fórnarlambsins eins og innri trúardeilur -líka þegar báðir aðilar deilunnar beita valdi. Ef við getum það ekki geta böðlar heimsins klárað eitt fórnarlamb í einu og svo tekið það næsta. Í Írak, Líbíu, Sýrlandi hafa geysað vestræn og vestrænt studd innrásarstríð. Það er meira en sorglegt að SHA skuli ekki geta tekið þar neina skýra afstöðu vegna trúarlegra og þjóðernislegra andstæðna í viðkomandi landi eða ef því ríkið sem fyrir árásinni verður beitir valdi á móti.
Björgvin Rúnar Leifsson Spurning hvern andskotann maður er að gera í kratasamtökum á borð við SHA
No comments:
Post a Comment