Og þar með eru öll ESB-ríki orðin þátttakendur í NATO

(birt ist á Vinstri vaktin gegn ESB 9. mars 2013)

Öll ríki ESB nema eitt eru ýmist með fulla aðild eða aukaaðild að NATO. Undantekningin er Kýpur. En ekki lengi úr þessu. Með stjórnarskiptum nú þegar Anastasiades forseti tekur við af Christofias sækir Kýpur um aukaaðild að NATO.

· Evrópuvinstrið heldur því lítt á loft, en nánasti bandamaður ESB er Bandaríkin. Bandaríkin og ESB mynda efnahagslega, pólitíska og hernaðarlega blokk – köllum hana bara Blokkina, enda hefur hún lengi  verið mesta valdasamstæða heims. Hernaðararmur hennar nefnist NATO.

· Blokkin stækkar. Í heimsvaldataflinu mikla á árunum eftir fall Múrsins hafa tvö ferli gengið samhliða yfir Evrópu: Stækkun ESB og stækkun NATO. NATO hefur oft verið skrefi á undan, en stærsti skammtur Austur-Evrópuríkja gekk þó samtímis inn í samböndin tvö, árið 2004.

· Samstarfsþátttaka eða aukaaðild að NATO – svonefnt „Samstarf um frið“ (Partnership for Peace) – var stofnsett að frumkvæði Bandaríkjanna árið 1993. Yfirlýst markmið þess var að skapa traust í samskiptum NATO og Evrópuríkja við fyrrum Sovétríkin.

· Í reynd er þessi samstarfsþátttaka biðsalur eða forgarður að NATO. Öll ríki gömlu Austur-Evrópu (vestan fyrrum Sovétríkja) og flest ríki Balkanskagans auk Eystrasaltsríkjanna (innan fyrrum Sovétríkja) hafa fyrst gerst aðilar að þessu „samstarfi“ og svo fullir aðilar að NATO. Balkanríki sem ókomin eru inn eru á leiðinni inn.

· Því fylgja skyldur að vera í liði Blokkarinnar.  Dæmi: Öll ríki ESB nema dvergríkið Malta – og hingað til Kýpur – taka þátt í hernaði NATO í Afganistan. Nú mun Kýpur einnig þurfa að senda lið í hernað NATO.

· „Samstarf um frið“ er líka hernaðarlegar þjálfunarbúðir. Samstarfsþátttaka í NATO innber að viðkomandi lönd bjóða NATO til heræfinga hjá sér og taka þátt í hernaði bandalagsins. Til dæmis, Svíðþjóð og Finnland  hafa kallað sig „hlutlaus ríki“ en eru það ekki lengur og stunda heræfingar með NATO á eigin landi og hafa tekið þátt í hernaðinum í Afganistan og Líbíu. Almenningur í þessum löndum ekki spurðar um þetta enda vitum við Íslendingar að hermál eru hafin yfir lýðræði. Eins og allt hjá NATO er „Samstarf um frið“ öfugmæli.

· Önnur undirdeild eða forgarður að NATO eru sk. „Miðjarðarhafssamskipti“ (Mediterranean  Dialogue). Sú deild bandalagsins er fyrir Miðjarðarhafsríki utan Evrópu. Árið 2010 var svo komið að öll ekki-evrópsk ríki sem strönd eiga að Miðjarðarhafi voru komin í þessa deild nema Líbía, Sýrland og Líbanon. En sjálfstæð utanríkisstefna skal ekki liðin og því síður það að vera í „vitlausu liði“. Blokkin setti því kross yfir þessi þrjú lönd sem þýddi „valdaskipti“. Síðan hefur verið gengi í það verk. Full yfirráð yfir Miðjarðarhafi hafa mikla hernaðarlega þýðingu fyrir Blokkina, og í því samhengi verður að skoða innkomu Kýpur til þátttöku í NATO.

· Mikilvægur þátttakandi í „Miðjarðarhafssamskiptum“ er Ísrael. Í fyrradag var Shimon Peres Ísraelsforseti í heimsókn í höfuðstöðvum NATO í Brussel og ræddi við Rasmussen um Mið-Austurlönd. Hann hlóð þar lofi á sambandið og sagði „We feel part of NATO although we are not members of NATO“ (Okkur finnst við vera hluti af NATO þó við séum ekki meðlimir).

· Blokkin USA/ESB er á undanhaldi á efnahagssviðinu þar sem aðalkeppinauturinn, Kína, sækir fram. Blokkin veðjar þess vegna á hernaðaryfirburði sína. Ummerkin eru nokkur „heit stríð“ – í fyrrum Júgóslavíu, Írak, Afganistan, Líbíu og Sýrlandi – og fleiri „misheit stríð“ – í Malí, Sómalíu, Kongó, Pakistan, Jemen og víðar. Alls staðar stendur Blokkin að baki, ýmist með beinni þátttöku eða gegnum staðgengla. Þessi nýju nýlendustríð eru norðuramerísk-evrópsk stríð. Hernaðarstefna Blokkarinnar verður þá fyrst skiljanleg þegar hún er skoðuð sem barátta fyrir heimsyfirráðum. Sókn NATO sýnir að það markmið er ekki bara óljós draumur heldur áætlun í örri framkvæmd. 

Grískir harmleikir

(birtist á Vinstri vaktin gegn ESB 23. febr, 2013)

Sunnanverð Evrópa færist ört í átt að 3. heims ástandi.  Á Spáni eru nú atvinnuleysingjar álíka margir og í kreppunni miklu í Þýskalandi skömmu áður en Hitler komst til valda árið 1933.

Síðastliðinn miðvikudag var enn eitt allsherjarverkfallið í Grikklandi. Tvö stærstu verkalýðsssambönd landsins stóðu fyrir verkfalli í sólarhring. Þúsundir gengu um götur Aþenu og annarra borga. Mótmælin eru tímasett m.t.t. þess að eftirlitsmenn Þríeykisins - framkvæmdastjórn ESB, Evrópski seðlabankinn og AGS - heimsækja landið eftir helgina til að fylgjast með að hert verði á niðurskurðinum. 

Í Grikklandi ýtist nú sívaxandi hluti þegnanna út í djúpa neyð með hjálp „björgunaraðgerða" - lána á eitilhörðum skilmálum - undir leiðsögn Þríeykisins. Gríska blaðakonan Alex Politaki lýsir á þessa leið þrengingum og neyð (humanitarian crisis) þessara stækkandi þjóðfélagshópa, samkvæmt frásögn The Guardian:

• Fólk verður af grundvallar-velferðarþjónustu eins og læknisþjónustu, meðulum og sjúkrahúsvist.
• Í nokkrum hverfum Aþenu eru yfir 60% íbúanna háð meðalaaðstoð frá hjálparsamtökum. Hið opinbera hefur ekkert að bjóða þeim sem ekki geta borgað.
• Grikkland hefur sokkið niður í alvarlega fátækt. Yfir 11% lifa í sárafátækt (extreme material deprivation).
• Atvinnuleysið er 27% og nærri 60% hjá fólki undir 30 ára aldri.
• Af þeim sem hafa fulla atvinnu eru 13% „vinnandi fátækir" - geta ekki lifað af launum sínum.
• Óopinberar tölur sýna að fjöldi heimilislausra er kominn yfir 40 000.
• Á einu sviði er vöxtur: Fjöldi súpueldhúsa hefur margfaldast, og mun enn hækka þar sem yfirvöldum er nú tilkynnt um vaxandi fjölda barna sem fellur í yfirlið í skólum vegna vannæringar.

www.guardian.co.uk/profile/alex-politaki

Af hverju gerist þetta allt? Vegna þess að lítil fjármálaelíta veltir, með hjálp Þríeykisins, skuldum sínum yfir á ríkiskassann, og skikkar hann til að skera niður útgjöld á móti. Slík þjóðnýting bankaskulda er reglan í ESB. Líkt og ef íslenska ríkið sæti með allar skuldir íslensku bankanna eftir bankahrunið. Í Evrópu nú um stundir er Ísland helsta undantekningin frá slíkri ríkisyfirtöku á skuldum banka - þökk sé neyðarlögunum frá október 2008 (þótt endanleg útkoma bankaskuldanna fyrir íslenska ríkið sé ekki að fullu ljós). Hingað horfa því æ fleiri Evrópubúar eftir ljósi í sortanum. Lykillin að þessu ljósgjafahlutverki Íslands liggur í stöðu þess utan ESB.