Evrópa fær nú smjörþef af flóttamannavandanum. Fjölmiðlarnir
ræða einkum hvernig stöðva megi strauminn, snúa honum við eða hvernig dreifa
megi hælisleitendum um álfuna. Forðast hins vegar að tala um ORSAKIRNAR. Oft er
gefið í skyn að þetta séu einkum efnahagslegir flóttamenn í leit að betri
lífskjörum. Rangt. Langflestir flóttamenn nútímans flýja STRÍÐSÁSTAND. Skýrsla
Flóttamannastofnunar SÞ um flóttamannastrauminn til Evrópu hefst svo: „Mikill
meirihluti þeirra 130 þúsunda sem komu yfir Miðjarðarhaf til Evrópu sex fyrstu
mánuði ársins 2015 flýja stríð, átök og ofsóknir.“
– SÝRLAND er
stærsta uppspretta flóttamanna á heimsvísu með 4 milljóir flóttamanna, og 7
milljónir á flótta innan landsins sjálfs. Ástæðan? Jú, stríðið sem geysað hefur
í landinu frá 2011, stríð Vesturveldanna og helstu bandamanna þeirra í
Miðausturlöndum gegn Sýrlandi. Áður en það hófst var einfaldlega enginn flóttamannastraumur frá Sýrlandi.
Stríðið hófst 2011 jafnhliða lokakafla Líbíustríðsins. Eins og í Líbíu hefur
uppreisnin í Sýrlandi frá upphafi verið mönnuð af harðlínu-jíhadistum en studd,
fjármögnuð og vopnuð af Vesturlöndum með bandamönnum, Persaflóaríkjunum,
Tyrklandi... Staðgengilsstríð. Árið 2012 viðurkenndu USA og ESB bandalag
uppreisnarhópa sem réttmætan fulltrúa sýrlensku þjóðarinnar og beita sér fyrir „valdaskiptum“ í landinu. Sú afstaða var studd bæði af Össuri
Skarphéðinssyni og Gunnari Braga Sveinssyni. Þetta er sem sagt okkar
stríð.